Od 15 września 2023 roku w Musée d’Art Moderne w Paryżu można oglądać wielką retrospektywną wystawę poświęconą Nicolas de Staël (1914-1955), kluczowej postaci powojennej francuskiej sceny artystycznej. Dwadzieścia lat po wystawie zorganizowanej przez Centre Pompidou w 2003 roku tym razem zostanie pokazane ponad 200 obrazów, rysunków, szkiców z kolekcji prywatnych i państwowych z Europy i Stanów Zjednoczonych. Na tej wystawie po raz pierwszy we Francji zostanie pokazanych ponad 50 obiektów.
Wystawie towarzyszy katalog i dzięki Elżbiecie Skoczek – dyrektor Festiwalu Józefa Czapskiego , która pracuje nad catalogue raisonné Józefa Czapskiego, udało się pokazać obraz polskiego malarza. Artysta namalował go po tym – jak wyszedł zauroczony ekspozycją dzieł de Staëla w 1981 roku w Grand Palais w Paryżu.
– Wydawca katalogu z Musée d’Art Moderne w Paryżu zwrócił się do mnie z prośbą, bym pomogła wybrać jeden z obrazów Józefa Czapskiego, które to nawiązują do wystawy Nicolas de Staëla. Z uwagi na okres wakacyjny ważne było to, by pomóc im w uzyskaniu zdjęcia w jakości do druku wybranego przeze mnie obrazu. Zwróciłam się więc do dyrektora Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, dr Piotra Kopszaka, i … w ciągu jednego dnia wydawca francuski otrzymał zdjęcie i zgodę na publikację. To bardzo ważne, że międzynarodowa społeczność, odwiedzający wystawę poznają Czapskiego w kontekście tak uwielbianego przez świat sztuki malarza. Mam nadzieję, że już wkrótce Francja obejrzy wystawę retrospektywną dzieł Czapskiego, a wówczas obok pojawią się dzieła ikonicznych malarzy: Cezanne’a, Morandiego, Bonnarda czy choćby Nicolas de Staëla. I w przypadku tego ostatniego mam marzenie: stoję w Musée d’Art Moderne w Paryżu i patrzę na dwa obrazy: jeden Czapskiego pn. Hommage à de Staël, 1981 z kolekcji państwowej, a zaraz obok „Koncert” Nicolasa de Staëla. Wszystko robię, by spełnić to marzenie – powiedziała Elżbieta Skoczek.
Czapski uwielbiał malarstwo Nicolas de Staëla. W katalogu wystawy (I. Monod-Fontaine N. Brunet, Nicolas de Staël , Paris z 1981 r.) odnajduję ślady lektury z komentarzami. Na końcu książki znalazło się wyznanie artysty: „Dlaczego byłem tak długo tchórzem. Wielki, błogosławiony de Staël!”.
