W przepięknych wnętrzach Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu od 4 lipca do 28 sierpnia 2022 roku (do godz. 16.30) można obejrzeć 5 obrazów z kolekcji Markiza Michaela Popiela de Boisgelin (z Pałacu w Kurozwękach). Odwiedzający zobaczą obrazy obok dzieła Lukasa Cranacha Starszego – Madonna z Dzieciątkiem i święta Katarzyna Aleksandryjska (1518-1520).
Dyrektor Muzeum ks. Andrzej Rusak uroczyście otworzył wystawę.
Elżbieta Skoczek, dyrektor Festiwalu Józefa Czapskiego podkreśliła, że wystawa nie mogłaby się odbyć bez życzliwości markiza Michaela Popiela de Boisgelin, który wypożyczył dzieła. Kolekcja prezentuje obrazy datowane od 1953 d0 1977 roku. Z zapisów w dzienniku artysty, jak ustalił Janusz Nowak (obecny na wernisażu), wynika, że zbiór rodziny de Boisgelin liczył 35 obrazów (olejnych, akryli) . Dzisiaj w Polsce są 23 dzieła.
Spadkobierca, markiz Michael Popiel de Boisgelin, przywiózł dzieła z Francji do Polski w 1995 r.
W ostatnich latach (2021 i 2022) obrazy z tej kolekcji były pokazywane na wystawach: w Montricher w Szwajcarii, w Krakowie w Pawilonie Józefa Czapskiego oraz w Warszawie w Galerii Narodowego Centrum Kultury, w Kordegardzie.
Obecny na wernisażu Michael Popiel de Boisgelin mówił, jakie emocje towarzyszyły mu, gdy oglądał na co dzień obrazy Józefa Czapskiego, które wisiały na Zamku we Francji, w Bretanii.
Markiz Michael Popiel de Boisgelin opowiada o emocjach, które wzbudza w nim malarstwo Czapskiego, fot. Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu.
– Kiedy jako młody człowiek, 13 latek, przechodziłem obok nich, to budziły we mnie ogromne emocje – pozytywne i negatywne. Obrazy Józefa Czapskiego nie są neutralne. Zachęcam, aby stanąć przy obrazach pokazywanych na wystawie i zatrzymać się na dłużej. Przekonać się, co każdy z nas czuje podziwiając te dzieła.
Biskup sandomierki, Krzysztof Nitkiewicz podkreślił, jak ważną osobą dla historii Polski był Józef Czapski i jak ciekawe jest spojrzenie artysty zamknięte w dziełach. Podkreślił także znaczenie miejsca ich prezentacji. Zwrócił uwagę na to, że kiedy powstawał Dom Długosza, to Sandomierz był w centrum życia kulturalnego współczesnej Europy i tutaj toczyło się życie światowe.
– Artyści mają talent uważnej obserwacji i dają pewną abstrakcję, to znaczy potrafią zrobić jakąś syntezę i nadać wartości uniwersalne poprzez swoje dzieła i dzięki temu otwierają się nam oczy i zaczynamy myśleć i rozważać – podkreślał biskup.
Michael Popiel de Boisgelin oraz biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, a także pracownicy muzeum. Fot. Ela Skoczek
Muzeum Diecezjalne – Dom Jana Długosza powstało w 1902 r. dzięki inicjatywie profesorów sandomierskiego Seminarium Duchownego. W 1937 r. uroczyście zostało otwarte w obecnej siedzibie w późnogotyckim Domu Jan Długosza pod nazwą Muzeum Diecezjalne Sztuki Kościelnej w Sandomierzu. Budynek wzniesiony został w latach 1476-1478.
Urszula Stępień, kustosz muzeum, inicjatorka, pomysłodawczyni pokazu obrazów Czapskiego w Muzeum Diecezjalnym w Sandomierzu oraz Janusz Nowak i jego żona Maria. Fot. Ela Skoczek
Wśród bogatych zbiorów sakralnych znajdujących się w jednym z najlepiej zachowanych budynków, są także m.in.: rękopis Bogurodzicy z XV w. ze zbiorów Biblioteki Diecezjalnej, cenne przykłady rzeźby sakralnej, malarstwa, tkaniny jak równie sztuki zdobniczej, ceramiki, kolekcji mebli , a także fajka Adama Mickiewicza, czy też białe rękawiczki z delikatnej skóry, które nosiła królowa Jadwiga.
O wystawie napisali także:
